شاد با فرزندانمان....

امسال سهیلم به کلاس اول رفته و من با وجود تجربه دو تا کلاس اولی از قبل انگار کاملا بی تجربه ام!

ترم بهار تصمیم گرفتم اسم صباجون رو تو کلاس زبان بنویسم. اولین جلسه زبان که تشکیل شد ما بودیم و صبای جوگیر. تمام حرفش شده بود راجع به کلاس و معلمش و دوستاش. کل ذوق کرده بود . آخر کلاس به خانم معلم گفته بود خیلی کم درس دادین.  انگار از بغل دستیش یه کوچولو کتک هم خورده بود. فکر کنم با صدای خیلی بلند جواب میداد. همکلاسیش زده بود تو سرش و گفته بود: " اگه تو ساکت باشی بقیه هم حرف می زنن."   اتفاقا معلم زبان سارا و صبا هر دو یکی هست. خانوم به سارا گفته بود خیلی خواهرت پرانرژیه همش سوال میکنه! امیدوارم تا آخر همینطور علاقه مند بمونه و یه روزی شریک خوبی برای سارا بشه. اگه با هم تمرین کنند بهتر پیشرفت خواهند کرد. ...

این هم از عکسهای نوروز 97 خونه مامانی هفت سین ایستگاه راه آهن سمنان ...

در آستانه سال نو از بس صبا منو سوال پیچ می کرد تا از راز کادوی عیدش سر در بیاره سهیل هم حساس شده بود. از صبح سه شنبه بیقراریهاش برای دریافت عیدی شروع شد. گریه کرد، نق زد. " پس کی عید میشه" " من دیگه خسته شدم" " کادو مو بیارین ". ما هم هی سرش رو گرم کی کردیم. صبر کن بذار عید بشه. می خایم سورپرایز بشی و خلاصه انتظار به سر اومد. آخه طقلک ساعت و دقیقه و ثانیه حالیش نمی شد. نگاهش رو معطوف کرده بودم به شمارش معکوس گوشه صفحه تلویزیون که بابا هر وقت همه این عددها صفر شد عید شده. ساراجون یک هدفون بلوتوثی با یک فلش مموری کادو گرفت. صباخانوم یک اسباب بازی صندوق فروشگاه و سهیل یک چادر بازی فنری با طرح بن تن. دایی وحید...

سال نو رسید. همیشه به این فکر می کردم چرا هنوز هم اینقدر لحظه تحویل سال برام هیجان انگیزه. پیش از این تنها دلیلی که به ذهنم می اومد این بود که شایدخاطرات دوران کودکی تو ناخودآگاه ذهنم  تداعی میشه و کودک درونم به وجودم غلبه میکنه. امسال به فرضیه دیگه ای هم فکر کردم. فکرش رو بکنین توجه این همه آدم به چند ثانیه خاص معطوف بشه. تمرکز انرژی جمعیت زیادی از انسانها؛ ایرانی، تاجیک، افغان و ... روی یک زمان مشترک قرار بگیره. شاید به خاطر همینه که احساس میکنی همراه دعای دم تحویل سال، قلبت هم داره پرواز می کنه. یک دعای دسته جمعی بی نظیر.  کاشکی این مراسم مشترک بیشتر و بیشتر بشه و ما آگاهانه بهشون پر و بال بدیم. با هم برای داشتن جامعه ای هم...

اخه چه خوب. اقا پست قبلی آخری نبود. اخه الان به ربات وصل شدم. این. هم از سلفی سهیل...

سلام دوستان. روز و روزگارتون خوش. مثل همیشه با انبوهی از خاطرات نانوشته به وبلاگم سر زدم. مدرسه رفتن بچه ها. کلاس های فوق برنامشون. شیرین کاریهاشون و ... همون طور که من و همسرم مشغول سرو کله زدن با سهیل بودیم تا واژه ها را رو دست بیان کنه به یک کشف جالب رسیدیم. اینکه سهیل به جای هر بخشی از یک واژه ترکیبی که نمیتونه بیان کنه کلمه " حسن " رو جایگزین میکنه. مثلا به جای قایم موشک میگه " حسن موشک" یا به جای محمدحسین میگه " حسن حسین ". حال چرا نمیدونم؟ البته تا الان خیلی پیشرفت داشته. امیدوارم تا فصل مدرسه به اندازه کافی مهارت گفتاری پیدا کرده باشه. ساراجونم از مدرسه جدیدش خیلی راضیه. خوشحالم که راجع به ...

امسال پسرم سهیل باید بره پیش دبستانی. جلوی ادارمون یه مرکز هست که دلم میخواست به خاطر نزدیکی راه اونجا ثبت نامش کنم. از پسرم تست گرفتن؟!! خیلی از مراکز این کار رو می کنند. یعنی گلچین می کنن. برای راحتی کار خودشون و بهانه اینکه کلاس یکدست باشه. درصورتیکه اکثرشون بیشتر از دو تا کلاس دارند. براحتی می تونن بچه هایی رو که ثبت نام کردند برحسب آمادگی شون بین دو تا کلاس تقسیم کنند. هرچند من تو هیچ مقطعی با یک دست بودن کلاس موافق نیستم. بلکه روش تدریس باید بر پایه خلاقیت باشه. طوری که نه بچه های زرنگ تر خسته بشنو نه بچه های عقب تر سرخورده بشن. یه معلم علوم داشتیم که کلاس رو به 4 الی 5 دسته تقسیم می کرد و بچه های زرنگ تر رو سر دسته هر گروه می کرد. موق...

تو ذهنم بود بعد از امتحان تیزهوشان هدیه ای به سارا بدم  و از تلاشش تجلیل کنم.  قبولی امتحان برام مهم نیست. همینکه در طول سال به طور خودکار درس خوند به نظم ارزش تشویق رو داشت. تا اینکه با افتتاح نمایشگاه کتاب به ذهنم رسید با خودم ببرمش نمایشگاه تا لذت ببره. پس جمعه به اتفاق دائی و زندائی سارا رفتیم تهران. دائی وحید هم به جمع ما پیوست. 90 درصد زمانمون تو غرفه کودک و نوجوان گذشت. سارا تو انتشارات هوپا، نویسنده یه کتاب رو از نزدیک ملاقات کرد و کتابش رو با امضاء خودش از اونجا خرید. خیلی هیجان انگیز بود. کلی هم برای خودش و صبا از غرفه پرتغال خرید. از انتشارات ذکر و چند جای دیگه هم همینطور. کلی بهش خوش گذشت. به من هم. دائی رضا کل مسر برگش...