نامه ای به کودکانم
سارای عزیزم.
آرزو می کنم همیشه شاد و پرانرژی زندگی کنی و در کارهایت موفق باشی.
تو مهربان، دلسوز، ملاحضه کار و قانعی.
اگر کسی یا کسانی به اندازه ی خودت با تو مهربان نبودند رنجیده خاطر نشو !
اگر کسی با شنیدن غصه هایت بی تفاوت بود ، ناراحت نشو!
اگر دیگران رعایت حال تو را نکردند، عصبانی نشو!
چون همه ی خوبیهایی که گفتم گنجهایی هستند که تو ذاتا به ارث برده ای و خیلی ها از آن محرومند.
اما
بگذار دیگران از انتظارات و خواسته های تو آگاه شوند و آنها را فقط در قلبت نگه ندار.
رنجش و ناراحتی خود را در نزدیک ترین زمان با لحنی آرام به طرف مقابل خود بگو و راه انتقاد مؤثر را بیاموز.
هرگز به علوم، مهارت ها ، موقعیت هاو موفقیتهایی که دست یافته ای قانع نباش و راه ترقی را پیدا کن.
همیشه بدان که دوستت دارم و به تو افتخار می کنم.
صبای عزیزم
تو جسور شاد پرانرژی و مستقل هستی
بیاموز که با دیگران چطور همدردی کنی و به احساساتشان اهمیت بدهی.
صبور باش و در کارهایت دقت و حوصله داشته باش.
همیشه دوسستت داشتم و دارم و به داشتن تو می بالم
سهیل عزیزم
تو بهترین اتفاق پیش بینی نشده در زندگی من هستی. با آمدن تو خانواده ی ما کامل شد. خدا تو را به من بخشید تا درس های تازه ای به من بیاموزد. تا مرا به خودم بشناساند. از داشتن تو خرسندم .
مثل پدرت مهربان و مرد زندگی باش.
به خانواده ات پایبند باش.
در زندگی برای شناختن همسر و فرزندانت تلاش کن.
همواره دوستت دارم و می دانم که به لطف خدا مایه ی افتخار من خواهی شد.
سهیل عزیزم دو سه روزه دست دست میکنه(دست می زنه)9/7/91