شاد با فرزندانمان....

اگر چشمانم را ببندم تا جاي خالي تو را نبينم، بويت كه به مشامم نمي رسد، صدايت كه به گوشم نمي رسد، نبودنت را به وضوح جار مي زند. مي گويند هر دردي چاره اي دارد الا مرگ. بغض گلويمان را تركانده ، اشك امانمان را بريده، داغ تو جگرمان را سوزانده. نبودنت را گريسته ايم، ناليده ايم. شكوه كرده ايم. بي تابي نموده ايم اما . اما امان از اين بيچارگي! چقدر سهم ما از خنده هاي دلچسبت كم بود. از وجودت نسيم  محبت و شادي در قلبمان مي وزيد. آهنگ صدايت هنوز در گوشم است. صورتت را با تمام جزئيات تصور مي كنم. وقتي مي خنديدي، حرف مي زدي، جدي بودي، شوخي مي كردي ، شاد بودي يا غمگين. گل سرسبد فاميل. نقل مجلس انس و وفا . هرگز فكر نمي كرديم به اين زودي از وجود ...

سهيل رو باردار بودم. از اداره اومدم خونه.  صبا گفت: مامان آب بده خاله از آشپزخانه به صبا گفت:بيا من  بهت مي دم. صبا(با صداي بلند): نه من با تو نيستم. مامان  آب بده. خاله: مامان حال نداره! صبا با تعجب من رو نگاه مي كنه . به صورتم خيره شده و آسه آسه به طرفم مياد.  وقتي رسيد انگشت رو صورتم مي گذاره و ميگه: ايناهاش . مامان خال داره! چند روز پيش سارا و صبا داشتند  بستني مي خوردند. صبا تمام  كرده بود و سارا داشت يواش يواش مي خورد. مي دونيد صبا به سارا چي گفت؟! "سارا مثل آدم بخور!" تازه چن...

تو را به ...دوست می دارم تو را به خاطر همه ي خوبيهايي كه بي تو نمي شناختم دوست دارم. تو را به خاطر همه ي خطهاي بطلاني كه بر بديهايي كه تصور مي كردم كشيدي دوست دارم. تو را به خاطر آرامي كه به وجودم مي دهي دوست دارم. تو را دوست دارم ونگاه مهربانت را تو را دوست دارم و آهنگ آرام صدايت را تو را دوست دارم و صبرت را تو را دوست دارم و خدايي را كه سر راهم قرارت داد. تو را كه آرزوي برآورده شده ي دوران جواني ام هستي. تو را كه همسر با وفي من هستي سايه ات مستدام. سربلند، شاد و پيروز باشي.                 ...

از تيرماه كلاسهاي تابستانه ساراجون شروع شد. كلاس نقاشي ، لگو و بدمينتون. دوست دارم خودم هم كلاس بدمينتون بروم . به موقعش! صباجون فعلا كلاسي نميره. فقط زبون مي ريزه . سهيل هم فضول شده و الان ميخواد به كيبرد دست بزنه. همش هم با پاش كيبرد رو هل مي ده عقب. سارا تكليف مدرسه هم داره. بايد كتاب رياضي گاما رو حل كنه. قصه بخونه و خلاصه بنويسه و همينطور تو دفتر شطرنجي تقارن و الگويابي تمرين كنه. تازه بايد فتوهاي  سال اول رو مرور كنه و اگه غلط داشت درستشو تو دفتري بنويسه. صبا خوب بلده چطور باب آشتي رو با من باز كنه. مثلا ميگه ""با من دوست باش"عصباني نشو""تو منو دوا كردي!" عبارات ديگه اي هم بلده: "عافيت باشي" ""سلامت باشي" "صُب به خير...

دوستي از من پرسيد. چطور احترام گذاشتن رو به بچه ها ياد بديم. وا‍ژه اي كه خيلي بهش فكر كرده بودم. توي اداره درگير بحث تكريم ارباب رجوع بوده ام. به نظر من باور اين كه هر انساني كرامت و احترام داره مي تونه همه مشكلات رو حل كنه. حرمت چيزي نيست كه بخواي از كسي گدايي كني. احترام بايد تو وجود خودت باشه. هر كس نگههبان احترام خودشه و حرمت يك انسان محترم به اين راحتي شكسته نميشه.  بچه ها كه خيلي پاك اند و اگر هم حرفي نابجا مي زنند و يا عملي زننده نشون مي دهند بي قصد و غرضند. در ضمن اون كارها رو از خودمون ياد گرفته اند. بچه ها آينه رفتار بزرگترهاشونند. اما در مورد بقيه آدمها هم  بايد تأييد كنم. اگه كسي براي خودش ارزش قائل باشه براي ديگرا...

من و سارا مشغول رياضي گاما هستيم. صبا توي اتاق پاي كامپيوتر فيلم مي بينه. مامان به سارا ميگه: صبا صداش در نمياد. خواب نرفته باشه! سارا : نمي دونم! مامان (با صداي بلند): صباااااااااااااااااااااااااااااااااا. صبا : بله مامان كه خيالش راحت ميشه: هيچيييييييييييي. صبا : باشه . در اين قسمت مامان و سارا از جواب بي ربط صبا بلند بلند مي خندند. ***************** چراغ دستشويي روشن نميشه: صبا: چرا روشن نمي كني!؟ مامان: لامپ سوخته. صبا: كجا آتيش گرفته؟ مامان: هيچ جا. لامپ خراب شده. صبا : باشه واست يكي مي خرم. واين ديالوگ دو بار ديگه پشت سر هم تكرار ميشه. ****************** بابا ي مهربون اومده خونه و چون دير كرد...