احترام
احترام دوستي از من پرسيد. چطور احترام گذاشتن رو به بچه ها ياد بديم. وا‍ژه اي كه خيلي بهش فكر كرده بودم. توي اداره درگير بحث تكريم ارباب رجوع بوده ام. به نظر من باور اين كه هر انساني كرامت و احترام داره مي تونه همه مشكلات رو حل كنه. حرمت چيزي نيست كه بخواي از كسي گدايي كني. احترام بايد تو وجود خودت باشه. هر كس نگههبان احترام خودشه و حرمت يك انسان محترم به اين راحتي شكسته نميشه. بچه ها كه خيلي پاك اند و اگر هم حرفي نابجا مي زنند و يا عملي زننده نشون مي دهند بي قصد و غرضند. در ضمن اون كارها رو از خودمون ياد گرفته اند. بچه ها آينه رفتار بزرگترهاشونند. اما در مورد بقيه آدمها هم بايد تأييد كنم. اگه كسي براي خودش ارزش قائل باشه براي ديگران هم هست. منتظر احترام ديگران نباشيد.
عروسا مادر شوهرا پدرا و مادرا! براي احترام لباس بدلي ندوزيد. اينكه فلان كار رو نكرد. فلان تعارف رو نزد. فلان جمله رو گفت. فلان كار رو كرد.، پسسسسسسسسسسسسس حرمت نگه نداشت،لباسيه كه با خيالات خودمون براي احترام مي سازيم و ديگران رو محكوم به بي حرمتي مي كنيم.
اگه قلبا براي خودمون و نوع انسان احترام قائل باشيم خود بخود احترام ديگران رو هم نسبت به خودمون برمي انگيزيم.
ببخشيد خيلي جدي شد. جو سنگين شد نه؟!
بچه هاتون رو دوست داشته باشيد و به خواسته هاي معقولشون احترام بگذاريد. براي گوش دادن به حرفهاشون وقت بگذاريد. البته من چند جفت گوش اضافه لازم دارم. بايد اقرار كنم نمي تونم در آن واحد چند كار انجام بدم و عصبي مي شم. هر كي بياد خونمون بايد بتونه با سارا و صبا در آن واحد حرف بزنه و گرنه تن صداها همين جوري ميره بالاتر! نوبت هم كه حاليشون نميشه. به يكي توجه مي كني دومي حسودي مي كنه و البته خوشحالم كه هر دوشون حرف دلشون رو مي زنند و من مي فهمم كه الان تو دلشون چي مي گذره.
