شب طوفاني

ديروز شروع خوبي داشت. مامان ايده آل گرا هم كارهاش رو به لطف خدا خوب پيش برده بود. اما نزديكاي غروب يه دفعه قاط زد. اولين دليلش خستگي و بي خوابي بود. اين شد كه مثل آرامش قبل از طوفان ، منتظر يه جرقه بود.  صحبت بي دقتي سارا در نوشتن پيش آمد ومن احساس كردم كه مقصر شناخته شدم در حاليكه آقاي پدر چنين منظوري نداشت. من هم خيلي خسته تر از اين بودم كه ناخود آگاهم را كنترل كنم. بنابراين  يك بيقراري از طرف آقا سهيل و يك لجبازي توپ از طرف صبا خانوم كافي بود كه اشكم در بياد. ماماني هم دست بر قضا زنگ بزنه و نصيحت كنه. كه تو نبايد و تو بايد. خلاصه وقت خواب كه رسيد آشتي كرديم و من هم سعي كردم همه چيز رو فراموش كنم. به خودم يادآوري كردم: ايده آل گرايي ممنوع. از زندگيت لذت ببر.

امروز سهيل رو اولين بار بردم درمانگاه براي واكسن.