يادي از كتابها

يادمه توي خوابگاه كه بودم تحت تأثير جو اونجا كتابخون شدم. واقعا كه يكي از لذتبخش ترين فعاليتها مطالعه كتابه. مثل مسافرت مي مونه. حتي ميشه دردهاي فيزيكي رو هم باهاش فراموش كرد. گفتم يادي كرده باشم از كتابهايي كه خوندم:

شوهر آهو خانم. يك رمان ايراني و نسبتا طولاني كه كمتر كسي مي تونه باور كنه نويسنده اش يك مرده. چون حس و حال زن داستان رو خيلي ظريف تشريح مي كنه.

چهار صندوق نمايشنامه اي از بهرام بيضايي كه  من عاشق فيلمنامه ها و نمايشنامه هاشم.

عيار تنها. آدم كاملا حس مي كنه كه اگر اميد از بين بره حتي يك پهلوان هم مي تونه در اون لحظه ناجوانمرد بشه.

دو تا كتاب از جورج اورول كه آخر نا اميدي و نا امني رو به نمايش مي ذاره

قانون شفا (كاترين پاندر) كه راستش ايمان كمرنگ من رو دوباره نيرو بخشيد.

دشمن عزيز كه ادامه داستان جودي ابوته. در مورد سالي و ماجراهايي كه براش پيش مي آد. حيف كه وقتي تو بازار بود نخريدمش. با اينكه دو بار خوندمش اما الان دوباره هواشو كردم.

حاملگي هفته به هفته كه سر بارداري اولم خوندمش. سرگرم كننده بود و اطلاعات نسبتا خوبي داشت.

برباد رفته كه از فيلمش خيلي قشنگتر بود. طوري كه احساسم نسبت به اسكارلت در فيلم و كتابش كاملا متفاوت بود.

شمال و جنوب يك رمان 5 جلدي كه خيلي خيلي قشنگ بود.

فرزند دوم پيامدها و راه حلها كه راهنماي خيلي خوبي براي طرز رفتار با بچه هاست براي اينكه پيامدهاي بد ناشي از تولد فرزند دوم را در فرزند اول يه حداقل برسونيد.

اينطوري هم مي شود، كتابي كه با داستانهاي كوتاه و راهنماي كليدي بعد از هر داستان طرز تربيت كودكان رو آموزش ميده.

مردان مريخي و زنان ونوسي ، كه ديدگاه تازه اي درخصوص روابط زناشويي پيش روتون مي ذاره و به نظر من كمترين تأثيرش اينه كه كمك ميكنه كمتر از دست هم ناراحت بشيد. حتما مطالعه كنيد

و ...